Payız idi. Soyuq noyabr ayı. Şiddətli yağış yağırdı. Evimizdə müqəddəs bir qadının nəfəsi əksik idi. Sanki evimizi onun nəfəsinin istiliyi isidirdi… Amma indi üşüyürdüm. Yanağımdakı göz yaşları hətta donurdu.

Esse , Hekayələr

Elnur Rəsuloğlu (Əliyev)

Hər şey səninlə başladı. Daha doğrusu sənsizliklə. Doğrunun nə olduğunu unutmağımla bəlkə də.

Yagmurda gormuşdum,sevmişdim seni, Almişdin ,elimden seven qelbimi. Insafsiz zaman aldi elimden seni, Indi

mene quran carpsinki men seni aldatmadim sevdim sevdim bu sene her seyin gozelini hesr etmek istedim gunahkar oldum duz deyisen men seni aldatmadim her defe seni qorudum

Salam. Necəsən? Yəqin ki çox pis. Əhva-ruhiyən, kefin, yaşamaq istəyi, həyat eşqi – hamısı birdən ən bərbat vəziyyətdə, yerləyeksan. Gözəl. Əgər belə isə, onda yazımı sona qədər oxu, əks təqdirdə işimə yaramırsan.

Həə.. Bu səfər, bu əsərimizin qəhramanı, kiçik bir uşaq idi. Balacaq qəhramanımızın 3 yaşı var. Bu gecə onu

Xoşbəxt olmaq üçün xoşbəxtlikdın anlamaq lazimdir.

Qış fesli idi, sakit oturub denize
baxırdım.Amma fikrimde yalnız
sevdiyim vardı.Her gün, her an
onunla ilk tanışlığımızı yadıma
salıram. Bilirem, o qederde
heyecanlı olmadı bizim