İndi sevdiyi anasının qollarında olmaq, onun özəl qayğısını, nəvazişini duymaq, astadan qulağına pıçıltıyla söylədiyi şirin sözləri eşitmək... Hə, bir də onu tez-tez döysə də doğma atasının üzünü görmək, səsini eşitmək qədər gözəl xəyalları vardı qızın...

    Emalatxanaya girəndə gördüyü ilk görüntü onun ağlını başından almışdı. Heç bir şey etmədən və heç nə düşünmədən bir müddət sadəcə tamaşa etdi... Qarşısındakı tablo sənətkarlıq baxımdan qüsursuz olsa da, indi Rəssamı başqa bir şey düşündürürdü - rəsmin sahibinin əsrarəngiz xəyalı...

Arzu evə çatan anda yaxınlıqdaki kafelərin birinin pəncərəsindən televizorda gedən bir xəbər diqqətini çəkmişdi və eşitdiklərindən dəhşətə gəlmişdi. Uzun zamandır birlikdə olduğu, dəlicəsinə sevdiyi, ona ana olmaq xoşbəxtliyi bəxş edən insan sən demə illərdir axtarılan qəddar, acımasız, qana susamış bir qatil imiş. Hələ bu da hamısı deyil, bu əclaf onun sevimli, həyatının ən dəyərli insanının canına qıymışdı, atasını öldürmüşdü...

Yarım saat sonra Ayxan və Rövşanə, bir kiçik mənzildə, gecə yarısı, “yasaq” olan hər şeyə “hə” demiş; içkinin, xüsusi bihuşdarının və ehtirasın əsiri olaraq “cənnəti bu dünyada yaşayırdılar.” Hər dəfəsində Rövşanə yeni hərəkətə, yeni tilsimə, yeni qaydalara keçir, Ayxanın heç vaxt, heç yerdə görmədiyi, duymadığı vasitələrlə onu dəli edir, ağlını başından alır, həyəcanlandırır və rahatladırdı. Ayxansa get-gedə bu “mələk” donlu “şeytanın” təsirindən qurtulmağa çalışsa da yenilir, zaman keçdikcə bu əsrarəngiz fars gözəlinin qarşısında tab gətirə bilməyib özünü ona təslim edirdi...

    Ancaq bütün bu olanlar, yeniliklər Aygünə yaxşı təsir etmirdi. Birincisi ona görə ki, nə edirsə etsin üç ayda bircə dəfə də olsun nə məktub yazan, nə telefon zəngi edən Orxanı unuda bilmirdi. Əslində Orxan tərəfdən buna imkan olmadığı üçün, Aygün tərəfdənsə “neynir məni, yəqin yad eldə birini tapıb” kimi mənasız emosional düşüncələr idi hər şeyi edən. İkincisi də ki, məlum “camaat”...

Cenni özündən cüssədə ağır və qol gücündə dəfələrlə yüksək olan daz, qulağı sırğalı, boynu ilan döyməli adamı ayaqlarıyla boğmağa davam edirdi. Çılpaq olması və olduqca cazibədar bədəni hazırda ona çox kömək edirdi. Çünki qarşısındakı düşmən kişi idi və cinsi tələbatı həddən artıq olan biri idi. Odur ki, Cenninin ayaqları arasından qurtulmaq fikrindənsə o, tamam başqa xəyallara qapılmışdı. Baxmayaraq ki, nəfəsi getdikcə daralır və gözlərinin qabağı qaralırdı. Amma deyəsən, bu acgöz keçəl, Cenninin məhrəm yerlərini görərək, həm də bilavasitə canlı təmasda olaraq canını tapşırmaqdan həzz alırdı...

Annanın heç də qəribə arzuları, fərqli xəyalları yox idi. O, da hamı kimi ərə getmək, çoxlu uşaq doğmaq və ərinə mətbəxdə, yataqda layiqli yoldaş olmaq istəyirdi. Bəs “qadın olmaq” bundan ibarət idimi, yalnız bununla kifayətlənmək, yalnız bu sadə arzuları arzulamaq Annanı sözün əsil mənasında qadın, xoşbəxt qadın edəcəkdimi? 

Bir məqamı tamamilə başqa cür qabul edirdim. Elə düşünürdüm ki, edilən səhvlər düzərində hər şeyi öyrənirik. Amma nədənsə inkişaf etdikcə nöqsanlarımız, dərdlərimiz, fəlakətlərimiz artıq... davam edir.. bitmir...

Bir qadının hekayəsi hansı ki elə qadın üçün ölümə getməyə dəyər, həqiqəti yazacam sizə bəlkə çoxları üçün şok ola bilər, Bir qadın iki il öncə işlədiyi yerdən 2 nəfər arxasına düşürdü və güdürdülər, o isə işləyib ərimə kömək etməyi fikirləşirdi