Ülviyyə(Azərbaycan mədəniyyətinə həsr olunur)
Arzu
Cenni Watson
Heç kimi qınamayın
Etdiyin yaxşılıq yerdə qalmaz
“MƏSUM” GECƏ (hekayə)
İndi sevdiyi anasının qollarında olmaq, onun özəl qayğısını, nəvazişini duymaq, astadan qulağına pıçıltıyla söylədiyi şirin sözləri eşitmək... Hə, bir də onu tez-tez döysə də doğma atasının üzünü görmək, səsini eşitmək qədər gözəl xəyalları vardı qızın...
Fantaziya
Xəyalımdakı o... (hekayə)
Emalatxanaya girəndə gördüyü ilk görüntü onun ağlını başından almışdı. Heç bir şey etmədən və heç nə düşünmədən bir müddət sadəcə tamaşa etdi... Qarşısındakı tablo sənətkarlıq baxımdan qüsursuz olsa da, indi Rəssamı başqa bir şey düşündürürdü - rəsmin sahibinin əsrarəngiz xəyalı...
QATİLİN SON ARZUSU
Arzu evə çatan anda yaxınlıqdaki kafelərin birinin pəncərəsindən televizorda gedən bir xəbər diqqətini çəkmişdi və eşitdiklərindən dəhşətə gəlmişdi. Uzun zamandır birlikdə olduğu, dəlicəsinə sevdiyi, ona ana olmaq xoşbəxtliyi bəxş edən insan sən demə illərdir axtarılan qəddar, acımasız, qana susamış bir qatil imiş. Hələ bu da hamısı deyil, bu əclaf onun sevimli, həyatının ən dəyərli insanının canına qıymışdı, atasını öldürmüşdü...
Tehranda bir gecə
Yarım saat sonra Ayxan və Rövşanə, bir kiçik mənzildə, gecə yarısı, “yasaq” olan hər şeyə “hə” demiş; içkinin, xüsusi bihuşdarının və ehtirasın əsiri olaraq “cənnəti bu dünyada yaşayırdılar.” Hər dəfəsində Rövşanə yeni hərəkətə, yeni tilsimə, yeni qaydalara keçir, Ayxanın heç vaxt, heç yerdə görmədiyi, duymadığı vasitələrlə onu dəli edir, ağlını başından alır, həyəcanlandırır və rahatladırdı. Ayxansa get-gedə bu “mələk” donlu “şeytanın” təsirindən qurtulmağa çalışsa da yenilir, zaman keçdikcə bu əsrarəngiz fars gözəlinin qarşısında tab gətirə bilməyib özünü ona təslim edirdi...
ÇILPAQ GÜNAH
Ancaq bütün bu olanlar, yeniliklər Aygünə yaxşı təsir etmirdi. Birincisi ona görə ki, nə edirsə etsin üç ayda bircə dəfə də olsun nə məktub yazan, nə telefon zəngi edən Orxanı unuda bilmirdi. Əslində Orxan tərəfdən buna imkan olmadığı üçün, Aygün tərəfdənsə “neynir məni, yəqin yad eldə birini tapıb” kimi mənasız emosional düşüncələr idi hər şeyi edən. İkincisi də ki, məlum “camaat”...
İntiqam və ehtiras
Cenni özündən cüssədə ağır və qol gücündə dəfələrlə yüksək olan daz, qulağı sırğalı, boynu ilan döyməli adamı ayaqlarıyla boğmağa davam edirdi. Çılpaq olması və olduqca cazibədar bədəni hazırda ona çox kömək edirdi. Çünki qarşısındakı düşmən kişi idi və cinsi tələbatı həddən artıq olan biri idi. Odur ki, Cenninin ayaqları arasından qurtulmaq fikrindənsə o, tamam başqa xəyallara qapılmışdı. Baxmayaraq ki, nəfəsi getdikcə daralır və gözlərinin qabağı qaralırdı. Amma deyəsən, bu acgöz keçəl, Cenninin məhrəm yerlərini görərək, həm də bilavasitə canlı təmasda olaraq canını tapşırmaqdan həzz alırdı...
